"Teksańska Masakra Piłą Mechaniczną" to jeden z najważniejszych klasyków w gatunku slasher, który już na zawsze zapisał się na kartach historii kina. Zaczerpnięty prawdziwą historią psychopatycznego mordercy działającego w latach 50-tych, XX w. Eda Geina, zwanego przeze mnie "Prawdziwym Leatherface'em". Fabuła filmu skupia się na grupce młodych ludzi, wśród których jest główna bohaterka Sally Hardesty i jej niepełnosprawny brat, Franklin. Wraz ze znajomymi jadą przez gorącą teksańską nicość, by odwiedzić grób dziadka Hardestych i następnie spędzić wakacje w domu należącym do rodziny Sally i Franklina. Oprócz nich na miejsce wybierają się również ich znajomi; chłopak Sally, imieniem Jerry, Pam wraz ze swoim chłopakiem Kirkiem. Podczas dłużącej się podróży zabierają ze sobą dziwacznego autostopowicza imieniem Nubbins Sawyer, który w ich vanie zaczyna opowiadać dziwne rzeczy, po czym wyjmuje brzytwę, którą rani najpierw siebie, a następnie Franklina. Szalony mężczyzna zostaje wyrzucony z pojazdu. Po dotarciu na miejsce, odnajdują ogromny dom, w samym środku niczego, nie mając pojęcia, że w tym domu czai się zło. Fabuła sama w sobie była wciągająca, od pierwszych chwil, kiedy oglądałem ten film, czułem niepokój i dyskomfort, kiedy bohaterowie pojawili się w domu, w którym ukrywa się psychopatyczna rodzina Sawyerów, których najbardziej przerażającym członkiem jest uzbrojony w piłę mechaniczną, ubrany w maskę z ludzkiej skóry Leatherface. Postać ta, odgrywana przez Gunnara Hansena to jedna z najważniejszych i najbardziej przerażających postaci w historii kina a na pewno w historii slasherów. Leatherface to potwór noszący maskę z ludzkiej skóry i piłę mechaniczną, którą pozbywa się intruzów i robi to w sposób bardzo efektowny. Główny antagonista filmu to jedna z najlepszych postaci w historii slasherów. Ciekawym faktem na temat Leatherface'a jest to, że odgrywający go aktor Gunnar Hansen uczęszczał do szkoły dla upośledzonych umysłowo, aby móc lepiej nauczyć się ich mowy i ruchów. Oprócz tego, aktor wstawał codziennie rano i przebiegał kilka kilometrów po to, aby lepiej zagrać postać "Skórzanej twarzy" a przede wszystkim opanować do perfekcji sposób ganiania za ofiarą. Podczas tworzenia owego filmu, ekipa filmowa narzekała na warunki pracy, spowodowane niskim budżetem i ogromnymi upałami. Grający postać Nubbinsa Sawyera, Edwin Neal przyznał po latach, że kręcenie owego filmu było gorsze, niż jego służba w Wietnamie, jednak mimo wszystko ten wysiłek się opłacił. "Teksańska Masakra Piłą Mechaniczną" do dziś zachwyca m.in. świetnymi ujęciami oraz muzyką, która jest poprawna, pojawia się rzadko, jednak w odpowiednich momentach. Muzyka buduje odpowiedni suspens, ma niepokojący klimat i dodaje kolorytu do produkcji Hoopera. Sceny gore, mimo że nie szokują tak jak przed laty, to i tak są najważniejszym elementem tego filmu. Klimat jest niezwykle duszny, niepokojący i brutalny, zwłaszcza w scenie, gdzie jedna z bohaterek znajduje się w pomieszczeniu, gdzie leży pełno porozrzucanych kości, tak ludzkich jak i zwierzęcych. Zbrodnie dokonywane przez Leatherface'a są dość okrutne, jednak nieprzesadnie brutalne, przez co film nie nudzi, mimo że samo zachowanie "Skórzanej twarzy" pozostawia wiele do życzenia. Jego bezsensowne wydzieranie się podczas mordowania niejakiego Jerry'ego młotkiem, było naprawdę żenujące, jednak wbrew pozorom pokazało jak bardzo upośledzonym w rozwoju był Leatherface. Przechodząc do jego zbrodni, jedną z moich ulubionych jest ta, kiedy Pam, podczas szukania Kirka, zostaje zaciągnięta przez Leatherface'a do jego rzeźni a następnie nabita na hak rzeźniczy. Najbardziej bawiły mnie jej krzyki, jakby nie rozumiała tego, że i tak nikt jej nie usłyszy. Jeśli chodzi o resztę rodziny Sawyerów, to tutaj nie zwracałem na nich szczególnej uwagi, ponieważ to właśnie Leatherface, był tą główną gwiazdą starego TCM. Wielki, monumentalny drań z maską z ludzkiej skóry, która jest najbardziej ikoniczną kwestią tego filmu. Jeśli chodzi o zakończenie filmu, tutaj jest dość słabo. Zakończenie było mało widowiskowe, dosyć przewidywalne i toporne, jednak mimo wszystko, film muszę pochwalić za genialny klimat, muzykę oraz sposób przedstawienia historii, która nic nie ujmując bardzo mnie wciągnęła. Dla mnie, "Texas Chainsaw Massacre" to jeden z najważniejszych klasyków w gatunku slasher i dlatego zasługuje na wysoką ocenę.